Indie większości Polaków kojarzyć się mogą z Bollywoodem, wodami Gangesu, świętymi krowami przechadzającymi się ulicami wielkich miast, z Nowym Delhi, matką Teresą z Kalkuty, fakirami i mnichami, a także wspaniałymi cudami natury. Państwo to jest barwne, zróżnicowane i nikogo nie dziwi, że ściągają tutaj turyści i podróżnicy z całego świata pragnący poznać to pełne różnego rodzaju niesamowitości miejsce. Warto zwrócić też uwagę na języki urzędowe w Indiach – ich ilość może wywołać ogromne zdziwienie… Wiesz, w jakim języki napiszemy tu pismo urzędowe? Za chwilę odsłonimy całą prawdę!
Indie – 2. miejsce na świecie pod względem liczny ludności
Zanim przejdziemy do naszego głównego tematu – język urzędowy w Indiach – dość ogólnie przedstawmy Indie.
Indie /Republika Indii leżą w Azji Południowej i zajmują większą część subkontynentu indyjskiego. To siódmy kraj pod względem powierzchni, a także drugi jeśli chodzi o liczbę ludności.
To parlamentarna republika federacyjna podzielona na 29 stanów i 7 terytoriów. W 2017 roku gospodarka indyjska uplasowała się na 6. miejscu wśród największych gospodarek na świecie pod względem PKB nominalnego oraz zajęła 3. miejsce pod względem parytetu siły nabywczej.
Problemami, z którymi wciąż zmaga się ten kraj, to m.in.: ubóstwo, korupcja, niedożywienie czy słabo rozwinięta publiczna opieka zdrowotna.
Indie to także jeden z bardzo popularnych kierunków podróżniczych. Święta woda Gangesu, mistyczne posągi Buddy, przepiękne pałace, cuda natury, Bollywood, pyszna kuchnia, a także jedna z top atrakcji turystycznych tego państwa i jeden z siedmiu cudów świata – Taj Maral w Agrze.
Języki urzędowe w Indiach – poziom administracji centralnej
Czy wiesz, że ludy zamieszkujące Indie posługują się 415 językami i ok. 1600 dialektami? Co więcej, zgodnie z tamtejszą konstytucją 2 z nich mają status specjalny – jako oficjalne języki komunikacji w rządzie centralnym. Są to:
hindi,
angielski.
Języki urzędowe w Indiach – języki wyróżnione do użytku na poziomie regionalnym
Warto też wiedzieć, że wyróżniono grupę 21 języków, które mogą być przyjmowane przez poszczególne stany federacyjne jako regionalne języki urzędowe. Są to:
assamski – język urzędowy w stanie Asam,
bengalski – stan Tripura i Bengal Zachodni,
bodo – stan Asam,
dogri – stan Dżammu i Kaszmir,
gudźarati – w stanach i terytoriach Dadra i Nagarhaweli, Daman i Diu oraz Gujarat,
hindi – w stanach i terytoriach Andamany i Nikobary, Bihar, Czandigarh, Chhattisgarh, Delhi, Hariana, Himachal Pradesh, Jharkhand, Madhya Pradesh, Radżastan, Uttar Pradesh i Uttarakhand,
kannada – stan Karnataka,
kaszmirski – stan Dżammu i Kaszmir,
konkani – stan Goa,
maithili – stan Bihar,
malajalam – stan Kerala i na Lakszadiwach,
manipuri – stan Manipur,
marathi – stan Maharashtra,
nepali – stan Sikkim,
orija – stan Orisa,
pendżabski – stan Pendżab,
sanskryt – używany w ceremoniach religijnych, a także przez niewielkie grupy ludności rozproszone po całym terytorium Indii,
santali – język grupy plemion zamieszkującej płaskowyż Chota Nagpur na terenie stanów: Bihar, Chhattisgarh, Jharkhand i Orisa,
sandhi – zachodnie pogranicze stanów Gujarat i Radżastan,
tamilski – w stanach i terytoriach Puducherry i Tamilnadu,
telugu – stan Andhra Pradesh,
urdu – stan Dżammu i Kaszmir.
