Znaczenie słowa poliglota nie jest jednoznacznie ustalone. Cały czas trwają dywagacje na temat tego, kto może się nim nazwać, a kto przy ewentualnym użyciu takiego nazewnictwa nieco by przesadził i podważył umiejętności innych poliglotów.
Każdy z nas ma w swoim towarzystwie osobę, której z łatwością przychodzi nauka języków obcych. Z pewnością wśród takich są również Ci, dla których zyskiwanie wiedzy na temat innych sposobów komunikacji jest niesamowitą przyjemnością, zaś inni wiążą z tym zagadnieniem swoją przyszłość zawodową. Z drugiej strony, są również osoby, które usilnie próbują wpajać sobie nowe słówka i zasady języków obcych, ale nie przychodzi im to z taką łatwością, jak innym. Wszystkie takie przypadki wiążą się z chęcią bycia poliglotą, czyli osoby, która posługuje się co najmniej kilkoma innymi językami.
Kto może nazwać się poliglotą?
Na to pytanie tak naprawdę nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Bazując na wszystkich możliwych sposobach rozumienia tego zwrotu, można wysnuć wniosek, że poliglota to osoba, która:
Doskonale zna jeden język obcy, zaś rozumienie podstaw innych nie stanowi dla nich problemu
Potrafi celnie wskazać, w jakim języku właśnie usłyszała dany zwrot, nie znając jego zasad
i słownictwaBiegle włada co najmniej 2-3 językami obcymi, a rozmowa z ludźmi z innych krajów przychodzi im z niebywałą łatwością
Posiada wiedzę na temat wielu języków i panujących kultur w danym kraju, choć nie będzie
w stanie przeprowadzić całej rozmowyJak z rękawa sypie przykładami wyrazów czy zwrotów w wielu językach, również tych niszowych
Taka rozbieżność rozumienia definicji słowa ,,poliglota” powoduje, że tak naprawdę nie ma reguły co do tego, kto się może nim nazwać. Z jednej strony może nim być osoba odznaczająca się niebywałą wiedzą na temat języków azjatyckich, tamtejszej kultury i wszystkich możliwych dialektów, ale również osoba biegle posługująca się dwoma najpopularniejszymi językami – na przykład angielskim i niemieckim.
W sporej ilości publikacji funkcjonuje stwierdzenie, że poliglotą zostaje osoba, która jest w stanie osiągnąć pewien pułap zarobkowy, wynikający ze swojej znajomości języków obcych. Ponadto
o możliwości użycia takiego nazewnictwa niekiedy dyktuje posiadane wykształcenie – zdecydowanie częściej poliglotą zostaje osoba wykształcona, posiadająca udokumentowaną wiedzę, pochodzącą z kilkuletniego toku edukacji lub odbytych kursów.
Kto może nazwać się poliglotą? Najprościej jest przyjąć, że jest to osoba, która ma szeroką wiedzę dotyczącą kilku języków obcych. Zdecydowanie nie używa się tego stwierdzenia do ekspertów
na przykład z języka angielskiego, niemieckiego, hiszpańskiego czy włoskiego. Jeśli jednak odznacza się ona umiejętnościami władania wszystkimi czterema jednocześnie, wówczas może tak się nazwać.
Przykłady poliglotów
Na potrzeby wyjaśnienia definicji i znaczenia słowa poliglota, sporządzono specjalne spisy osób, które władają niebywałą ilością języków. Na świecie pod tym względem wyróżnia się przede wszystkim greckiego tłumacza przy Komisji Europejskiej, Ioannisa Ikonomou, znającego 32 języki. Wśród polskich poliglotów-językoznawców, którzy udokumentowali swoje zdolności, wymienia się Ireneusza Kanię, tłumacza literackiego, który posługuje się w stopniu biegłym kilkunastoma językami, a także Andrzeja Gawrońskiego, byłego profesora Uniwersytetów Jagiellońskiego i Lwowskiego, który znał biegle ponad 40 języków.
